قانون خانواده اساس طلاق بدون مقصر را در قوانین استرالیا ایجاد کرده است. این بدان معناست که دادگاه، تنها طرف مقصر در فرو پاشی ازدواج را در نظر نمی گیرد. در این قانون تنها اساس طلاق، رابطه ی غیر قابل بازگشتی است، که با 12 ماه جدایی مشخص می شود.
هر یک از طرفین ممکن است پرونده ی طلاق را تنظیم کنند، در پرونده ی طلاق، چه کسی چه کسی را ترک کرده و یا چه کسی درخواست جدایی را داده است، مهم نمی باشد. همچنین طرفین، می توانند درخواست مشترکی را ارائه کنند.
به طور معمول بررسی پرونده های طلاق، حدود هشت هفته پس از تشکیل پرونده آغاز می شود.
شرایط لازم، جهت گرفتن طلاق
دادگاه تنها با ارائه ی مدارک مبنی بر رابطه ی غیر قابل بازگشت و بدون احتمال آشتی، که با 12 ماه جدایی ثابت می شود اجازه ی طلاق نمی دهد مگر آنکه با ارائه ی مدارک زیر متقاعد شود:
وابستگی های کافی به استرالیا
دادگاه خانواده اجازه ی طلاق را صادر نمی کند مگر اینکه ثابت شود هر یک از طرفین ازدواج:
جدایی در زیر یک سقف
گاهی اوقات، طرفین رابطه ممکن است علی رغم جدا شدن ، زیر یک سقف زندگی کنند که در این صورت تصمیم یکی از طرفین مبنی بر قطع رابطه الزامی می باشد. حکم طلاق زمانی داده می شود که طرفین کارهای خود را در خانه به تنهایی انجام میدادند و هیچ رابطه ی جنسی با یکدیگر نداشته اند، در حالی که مدتی از رابطه ی خود را به صورت جداگانه در یک خانه گذرانده باشند. از موارد دیگر می توان به جدا کردن مسائل مالی و معرفی خودشان در شبکه های اجتماعی، به عنوان زوج اشاره کرد.
در مواردی که طرفین ادعای جدایی در زیر یک سقف را دارند، می بایست مدارکی توسط شخص ثالثی مبنی بر این امر، ارائه شود.
دفکتو
با توجه به قوانین فرزندان در استرالیا، اثبات رابطه ی واقعی طرفین الزامی است اما ازدواج والدین، عدم ازدواج آنها با یکدیگر و یا حتی جنسیت یکسان آن ها مهم نمی باشد.
دادگاه تنها در صورت اثبات موارد زیر، دستور ارائه ی تقسیم اموال والدین را صادر می کند:
